Competitie

Na zes nederlagen en een eindsprint van twee overwinningen hadden we alles merkwaardig genoeg nog in eigen hand. Bij winst handhaving, bij verlies degradatie, bij een gelijkspel degradatie tenzij er elders op de velden gekke dingen zouden gebeuren (spoiler: ..en dat gebeurde, maar alleen niet meer relevant voor ons).
Wegens gebrekkig openbaar vervoer kwam een thuiswedstrijd ons wel heel goed uit en concurrent HMC Den Bosch moest de barre reis naar de kop van de Hondsrug per auto ondernemen.

Erik Hoeksema trof het niet. Met Daniel Fridman kreeg hij de sterkst mogelijke tegenstander en daar zal hij niet optimistischer van geworden zijn. Het ging na de opening ook vrij snel mis. Ook bij Jasper Geurink liep het niet naar wens. Daar kwam bij dat Joost Wempe geen kans zag om zinvol op winst te spelen en dus tot remise kwam. Machteld van Foreest – andermaal op bord 1 met zwart – kwam geen moment in gevaar en haalde opnieuw een belangrijk halfje binnen. Het eerste deel van de wedstrijd leidde tot een 1-3 achterstand met nog zes borden om 4,5 punt te halen. Nota bene: die 4,5 waren nodig omdat inmiddels uit de opstelling bij En Passant – Kennemer Combinatie wel duidelijk was dat we daar niet op een grote nederlaag van KC hoefden te rekenen, evenmin als op een stunt van Caïssa, omdat zij met slechts zeven spelers naar Zuid Limburg waren afgereist.

Bij Sergey, Sipke en Tomasz mochten we hopen op winst en remises voor Nick, Anna en Martin zouden dan volstaan. Het eerstvolgende resultaat was de remise van Anna Warakomska (deel 1 van het plan) gevolgd door de winst van Sergey Tiviakov (16.50, de eindsprint was ingezet; deel 2 van het plan). Daarna liep het anders. De stelling van Sipke leek te stagneren, Tomasz moest met Dame tegen Toren en Paard een soort vesting zien te breken en bij Nick zat weinig muziek in de stelling. Martin daartegenover had plots een zeer prettige stelling gekregen. Lang verhaal kort. Nick Maatman speelde inderdaad remise (deel 3), Tomasz Warakomski kwam geen steek verder en met een terechte claim voor drie keer dezelfde stelling haalde Twan Burg de remise binnen (geen deel 4). De gekantelde partij bij Martin Jogstad leverde winst op (tegelijk alsnog deel 4 en ook deel 5 van het plan). Restte nog deel 6 Sipke Ernst tegen Martijn Dambacher. Inmiddels was bekend dat EP-KC in 5-5 was geëindigd. Sipke moest dus winnen om degradatie te voorkomen (dat was al bekend) en Martijn moest remise houden om degradatie van HMC te voorkomen (dat wist hij waarschijnlijk niet zeker). Deze kennis maakte waarschijnlijk weinig uit voor het verloop van de partij. Er was tamelijk onverwacht opeens een dame-eindspel ontstaan met een extra pion voor Sipke. Was die pion al ver genoeg? Dat was in de praktijk het geval. Gestaag ging de pion naar de overkant en daar aangekomen om 18.40 was de buit binnen. Feest in Groningen, teleurstelling bij Den Bosch.

Al genoemd is dat En Passant zwakker was opgekomen dan normaal. Bij elke overwinning van EP zou HMC veilig zijn geweest en – met onze uitslag KC de klos. De Kennemers grepen echter de kans, sleepten het gelijke spel uit het vuur en daarmee handhaving. Ondertussen was gedoodverfde kampioenskandidaat Apeldoorn onderuit gegaan in Zeeland tegen Sas van Gent. Met een ruime overwinning zou En Passant plots kampioen zijn geweest. Dat geldt ook voor Charlois, dat echter met slechts 9 spelers verloor van LSG. Apeldoorn dus ondanks een nederlaag toch kampioen! Felicitaties!
En degradatie voor Caïssa, HMC en En Passant. Eh….. repeat please!! Jawel, En Passant, want vlak voor de ronde werd bekend dat zij zich vrijwillig zouden terugtrekken uit de meesterklasse. Geen geluk voor HMC, want in zulke gevallen is er versterkte promotie in plaats van verzwakte degradatie.

Het einde van een tamelijk bizar seizoen. Misschien een idee om volgend seizoen te beginnen met een paar overwinningen.

Live CG-HMC

Voor de wedstrijd babbelden de ouwe lullen van beide ploegen wat met elkaar, oftewel ik in gesprek met Oscar Lemmers. Klagen over het feit dat we bijna
niemand meer kennen in de Meesterklasse. Dat je heel goed op het notatiebiljet
van je tegenstander moet kijken om te zien hoe die jongen eigenlijk heet. En
vervolgens kansloos worden weggespeeld door iemand van wie je nog nooit
hebt gehoord, beetje embarrassing allemaal. In november 1992 trof ik Oscar
voor het eerst bij de halve finales in Enschede. Ik won, en zette daarmee een
belangrijke stap richting het Nederlands kampioenschap van 1993. Ik heb die
partij even opgezocht en de tranen sprongen me bij het naspelen in de ogen. Het
spelplezier spat er van af, wat een energie, wat een wil om te winnen had ik
toen. Waar is het allemaal gebleven? Ik zet ‘Glory Days’ van Bruce Springsteen
nog maar eens op.

Voor de liefhebber van de oudheid: Hoeksema-Lemmers, Enschede 1992.
1.d4 e6 2.c4 Pf6 3.Pf3 c5 4.d5 b5 5.dxe6 fxe6 6.cxb5 d5 7.Pc3 Pbd7 8.e4 d4
9.e5 Pg4 10.Pe4 Pgxe5 11.Pxe5 Pxe5 12.Dh5+ Pf7 13.Pc5 Db6 14.Pb3 Lb7
15.Dg4 Ld5 16.Ld2 g6 17.Tc1 Lg7 18.h4 0-0 19.h5 Pe5 20.Dg3 Le4 21.Th4 Lf5
22.La5 Dd6 23.Txd4 De7 24.Lb4 Df7 25.Lxf8 Txf8 en wit won soepel.

Terug naar de grauwe werkelijkheid van 2022. Spelend met zwart lukte het mij
om spoedig iedere muziek uit de stelling te halen. Tegenstander Ivo Wantola
(tegen wie ik een stevige minscore heb) werd er mismoedig van en bood na
twintig zetten remise aan. Een partij om heel snel te vergeten. Hierna kon ik me
volledig op de andere negen partijen concentreren.

Het zag er eerst niet best uit. Ja, Sipke Ernst stond mooi maar invaller Loek van
der Hagen had het zwaar en Jonas Hilverda leek in een Grünfeld helemaal
weggebeukt te worden. Machteld van Foreest stond gedrongen en passief tegen
hun sterkste speler, GM Daniel Hausrath. Ook de ambitieuze partij-opzet van
Jasper Geurink beviel me helemaal niet, voor mijn gevoel rammelde zijn
overontwikkelde stelling aan alle kanten. Kortom, het leek weer de zoveelste
kansloze nederlaag tegen de Limburgers te worden.

Maar hierna toonden mijn teamgenoten ongelooflijke veerkracht, al kan het
natuurlijk ook zo zijn dat ik de zaken weer veel te pessimistisch had ingeschat.
Loek ging inderdaad snel kopje onder tegen een goede Duitse meester, maar
Jonas kwam met een geweldige counter. Hij nam de aanval over, won materiaal
en hield het hoofd koel in tijdnood. Een heel belangrijk punt!

Via Sipke (weer een masterclass in het Nimzo-Indisch) kwamen we op een 2,5-
1,5 voorsprong. Nick Maatman (die net als Martin Jogstad aan bord 6 de Slavische ruilvariant gebruikt om op winst te spelen!) won soepel, al was tegenstander Miesen wel heel behulpzaam door op het eind een volle toren cadeau te doen.

De genadeklap voor de Limburgers was de remise die Machteld uit het vuur wist
te slepen. Na urenlang kruip door-sluip door schaak gooide Hausrath ineens
alles wat hij had richting zwarte koning. Het zag er doodeng uit, maar Machteld
was niet onder de indruk en meer dan eeuwig schaak zat er niet in voor
Hausrath. Einde tijdnood, 4-2 voor ons en gezien de stellingen op de andere
borden kon dit niet meer mis gaan.

De 5-2 en 6-2 vielen op hetzelfde moment. Julian Kramer scoorde kortgeleden
zijn eerste grootmeesternorm en is in de vorm van zijn leven. Hij bracht nu zo’n
modieuze Italiaan op het bord, waarin zijn tegenstander een stuk offerde voor
drie pionnen. Langzaam maar zeker drukte Julian het zwarte initiatief de kop in,
de pionnen werden zwak en werden een voor een gearresteerd. Een hele cleane,
goede overwinning. Onze Zweedse aanwinst Martin Jogstad speelde een partij
in de stijl van zijn vermaarde landgenoot Ulf Andersson. Klein voordeeltje
pakken vanuit de opening (loperpaar) en daarna urenlang de tegenstander op de
pijnbank leggen. Tegen deze vervelende druk bleek Oscar Lemmers niet
bestand.

Een bonuspunt was de overwinning van Jasper. Ik was aanvankelijk nogal
somber over zijn stelling, maar het valt zeker niet uit te sluiten dat het allemaal
veel te moeilijk voor mij was. De partij kort en bondig samenvatten is
onmogelijk, daarvoor gebeurde er te veel. Beide spelers gingen vol voor de
winst, maar toen het er echt op aankwam rekende Jasper veel scherper dan zijn
tegenstander. 7-2, wat een luxe.
Josefina Paulet, pardon Josefina Werle speelde een prima Spaanse partij. Spel
op alle vleugels, u weet wel. Ze kreeg na een kwaliteitsoffer een overweldigende
stelling met een enorme vrijpion op b6. In de tijdnoodfase ging het allemaal wat
minder overtuigend en na 40 zetten was de zaak weer hoogst onduidelijk. In de
slotstelling geeft mijn computer nog steeds een lichte plus voor Josefina, maar
remise was natuurlijk ook prima.

7½-2½, een enorme, onverwachte maar zeer welkome overwinning. We doen
nog mee, alles is nog mogelijk!
EH

================================
Scenario’s voor de thuiswedstrijd op 21 mei tegen HMC Den Bosch:

1. bij winst handhaving, want dan zijn we HMC voorbij;
2. bij gelijkspel afhankelijk van de uitslagen van En Passant – Kennemer Combinatie en Zuid Limburg – Caïssa:
   • bij winst van Caïssa handhaving, want dan gaan we Zuid Limburg in bordpunten voorbij;
   • bij winst van En Passant met 6,5-3,5 of meer handhaving, want dan gaan we Kennemer Combinatie in bordpunten voorbij;
3. Bij verlies degradatie

De partijen zijn nog in concept. Enkele notatieformulieren worden nog nader onderzocht.