door Erik Hoeksema

Weer een ruime overwinning, nu op mede-koploper UVS uit Nijmegen. Het is echt een genoegen om deel uit te maken van ons team, een geslaagde mix van klasse, talent en jeugdige energie. Zelfs ik laat me hierdoor op mijn oude dag nog inspireren!

We kwamen snel op voorsprong dankzij Jasper Geurink. Wat zijn tegenstander allemaal uithaalde in de opening, verschrikkelijk. Het deed pijn aan de ogen. Na 21 zetjes had Jasper het punt al binnen.

Sipke Ernst zorgde voor de 2-0. Hij offerde in het Konings-Indisch een kwaliteit voor langdurige, zeg maar gerust eeuwige controle over de zwarte velden. Een idee van Yge Visser, zo hoorde ik na de partij. En ineens werd ik overspoeld door herinneringen. Hoe kwam dit concept tot stand? De vrucht van urenlang voorbereiden? Nee! We gaan terug in de tijd, naar 1998. Huize Visser, onze wekelijkse vluggermatch. Dochterlief wil dat papa de video aanzet. “Kom op Frederique, je bent nu drie jaar, je weet heus wel hoe een videorecorder werkt.” Afgeleid door deze opvoedkundige beslommeringen blundert de latere grootmeester pardoes een kwaliteit weg. En niet te geloven, hij had nog compensatie ook. Kijk, zo worden nieuwtjes geboren. Ongetwijfeld is de compensatie objectief gezien onvoldoende, maar lastig is het wel voor wit. Sipke kon lekker vlot spelen, tegenstander Anton van Rijn moest echt zoeken naar zetten. Onder druk van de klok stortte het Nijmeegse verzet na een zet of dertig helemaal in.

Simon Elgersma ging er met wit dwars doorheen in een Siciliaanse draak. Scherpe opening, onbevreesd aanvalsspel, keihard rekenen, een overtuigend punt. Een beetje in Caruana-stijl.

Een tegenvaller was de nul van Bonno Pel. Ik zat ernaast en was aanvankelijk diep onder de indruk van Bonno’s spel. Het zag er allemaal prachtig uit wat hij deed met zwart. Splijtende offers, de stelling werd helemaal opengebroken. Enig nadeel: het klopte gewoon niet, de witte stelling was te gezond. Wit kon de aanval overnemen en UVS scoorde hier een verdiend punt.

Eelke de Boer werd geconfronteerd met zo’n Nijlpaarden-systeem. Zwart speelt g6, Lg7, b6, Lb7, e6, d6, de paarden naar e7 en d7 en dan maar eens kijken wat wit intussen heeft gedaan. Provocerend en bedoeld om witspelers uit de tent te lokken. Nou, dat laatste is nooit zo’n probleem bij Eelke, hij gaat er altijd vol in. De man uit Nijmegen offerde een pion en kreeg daar wel enige compensatie voor. Het stukoffer waarmee hij vervolgde sloeg echter nergens op, toch nog een gemakkelijk punt voor Eelke.

Nick Maatman zorgde voor de 5-1, maar soepel ging dat niet. Pion achter, hele schimmige compensatie. Maar net als in de partij van Sipke ging na een uur of drie spelen het lampie uit bij zijn tegenstander. Zo gaat het vaak wanneer je een flinke ratingkloof moet overbruggen. Total collaps, binnen een paar zetten was het helemaal uit.

Aan mij de eer om het zesde en beslissende punt binnen te halen. Tegenstander Jaap Houben speelde een prachtige vorm van totaalschaak, heel ideeënrijk, ik kon alleen maar een beetje reageren. Maar heel belangrijk: ik had steeds vijf tot tien minuten meer op de klok. In tijdnood raakte hij het juiste spoor bijster. Mijn counter was hard en genadeloos, al zeg ik het zelf.

Einde tijdnood, er waren nog drie partijen bezig. Joost Wempe verdronk in de complicaties van zijn eigen kwaliteitsoffer – onze tweede nul deze middag.

Joris Brenninkmeijer verloor een pion, maar had in twee sterke lopers net voldoende tegenspel. Maar toch, remise tegen een rommelaar die hij vroeger achteloos van het bord zou hebben geschoven, het zal hem niet lekker zitten.

Tot slot de partij van Jan Werle, naar mijn smaak de beste van de middag. Zijn tegenstander bood uitstekend weerwerk, wat heet het was lange tijd volkomen onduidelijk. In de beslissende fase was onze man beduidend slagvaardiger en Jan kon afwikkelen naar een gewonnen pionneneindspel.

7½-2½, overtuigende cijfers. We staan bovenaan, de Meesterklasse lonkt maar er komen nog zware wedstrijden tegen Hoorn en Paul Keres uit Utrecht.

Zaterdag 15 september begon de competitie weer. Het doel is duidelijk: terug naar de meesterklasse! Op papier is GC1 het sterkst in deze klasse, maar er zijn enkele lastige hobbels te nemen en we moeten ons verre houden van onderschatting van wie dan ook. Dat bleek ook bij ons vorige verblijf in de 1e klasse, toen de laatste wedstrijden verloren gingen. Gelukkig was toen het kampioenschap al binnen.
We startten uit tegen Philidor 1847 (in de volksmond ook wel Philidor Leeuwarden). Dat leverde een mooie overwinning op. Hieronder het verslag
—————————————————————————
Door: Jasper Geurink

Na de degradatie van GC1 uit de Meesterklasse zijn de meeste spelers gebleven, waaronder onze GM’s Jan Werle en Sipke Ernst. Erbij zijn gekomen de sterke en jonge Sissanen Julian Kramer (Duitsland, rond 2400), Nick Maatman (rond 2375) en Simon Elgersma (nu rond 2250, maar pas 17). En ook het sterkste meisje van de wereld (!) onder 12, Machteld van Foreest (rond 2100), die promoveerde van GC3 naar GC1. Helaas was Machteld de eerste wedstrijd verhinderd wegens ziekte; of het nu kwam door de griep of een appeltaart uit Winsum is nog niet helemaal duidelijk. Als dat laatste het geval is heeft een zekere stukjesschrijver de rol van de boze stiefmoeder uit Sneeuwwitje vervuld.
De wedstrijd tegen Philidor verliep gestroomlijnd. Ondanks invallers voor Tiviakov, Wempe en dus M.van Foreest won de GC met 71/2-21/2; hieronder vindt men de uitslagen. Men wake ervoor alles even serieus te nemen, ik heb de partijen niet bestudeerd met een computer en ik ga af op mijn eigen observaties. De borden met een asteriks * ervoor heb ik slecht gevolgd.
1 Eelke de Boer (GC, wit) – Migchiel de Jong (Philidor)
Eelke had de wat dubieuze Franse opening van Migchiel sterk geplugd, en won een goede aanvalspartij met enkele mooie offers op het einde. 1.
*2. Julian Kramer (GC, zwart) – Erik Sparenberg (Philidor)
Erik Sparenberg had een zeer goed toernooi in Dieren achter de rug, met als hoogtepunt een hyperremise (wat is dat?) tegen schrijver dezes in de laatste ronde. Julian kreeg, als ik het correct heb gezien, als een reus met lemen voeten geen voet aan de aarde en grond. Een correcte remise. ½.
*3. Jan Werle (GC, wit) – Jeroen Weggen (Philidor)\
Jan leek beter te staan in een Hollandse Partij, maar het middenspel oogde enigszins moeizaam. Niettemin leek het eindspel daarentegen weer gladder dan een gladjanus te verlopen, 1.
4. Nick Maatman (GC, zwart) – Addy Lont (Philidor)
Als we met iemand blij mogen zijn als aanwinst dan is het wel Nick Maatman. Met zwart een zeer strakke overwinning op de toch niet malse doch wel geslaagde Addy Lont. Nick won met zwart een pion en schoof het bekwaam uit in een dame-eindspel. 1.
5. Simon Elgersma (GC, wit) – Eddy Scholl (Philidor)
Simon Elgersma bleek ook direct een aanwinst. Een keiharde vechtpartij tegen de levende voormalige wiskundeleraar en legende Eddie Scholl in het Spaans leverde een zeer spectaculair spektakelstuk op. Taktische verwikkelingen met wederzijdse dreigingen en het betere wederzijdse gooi- en smijtwerk werd uiteindelijk beslist in het voordeel van Simon toen Eddie in moeilijke stelling door zijn vlag en stelling ging. 1.
6. Jasper Geurink (GC, zwart) – Bas van der Lijn (Philidor)
Ik ken Bas al een jaar of 25 en heb nog steeds zeer aangename herinneringen aan een snelschaaksessie met hem in Leeuwarden toen ik 18 was die resulteerde in een zware griep de volgende dag voor Erik-Jan Wagenmakers. Hoe dan ook, in een KID probeerde ik met Pa6-c7 en …d5 mijn stelling te bevrijden, maar met eenvoudige doch voedzame zetten wist Bas mijn tegenspel te neutraliseren en het punt binnen te slepen. Bah. 0.
7. Erik Hoeksema (GC, wit) – Auke van der Heide (Philidor)
Een uiterst bekwame overwinning van Erik die het loperpaar binnenhengelde, zwaktes forceerde en het punt binnenhaalde. 1.
8. Otto Rubingh (GC, zwart) – Jan Hania (Philidor)
Otto viel voor Machteld in en leek aardig en niet vervelend uit de opening te komen. Maar hij sloeg op b2 en daarna ook nog op a2, hetgeen me iets te gevaarlijk leek, omdat de witte torens vrij vrij spel kregen en uiteindelijk een toren op de 7e rij binnenkwam hetgeen gecombineerd met een fraai wit paardoffer op d5 resulteerde in materiaalverlies. 0.
9. Iozefina Paulet (GC, wit) – Jippe Kamstra (Philidor)
Iozefina had een prettig positioneel middagje en voordeeltje na reeds een fout op de 3e zet van Kamstra (3…a6?!). Bekwaam werd het punt gescoord door de enige dame en vrouw deze middag in ons team. 1.
10. Maurice Schippers (GC, zwart) – Jan Boersma (Philidor)
Maurice speelde eveneens evenals mij de KID, maar liet zien hoe het ook kon. Als een tweesnijdend zwaard ging hij door boter en de witte stelling. 1.
Samen dus een 7,5-2,5 overwinning op het sterke Philidor; uw teamleider is een tevreden man en geen onruststoker.

Jasper.

P.S. Als sommige taaluitdrukkingen u overkomen als vermomde en vermolmde contaminaties en verhaspelingen, dat kan komen doordat ik dit schrijf met weinig slaap voor de kiezen en veel werk voor de boeg van het schip dat slagzij maakte toen de Ruyter in 1666 de Thames opvoer en de Royal Charles buitmaakte.

Zie ook het verslag van Philidor door Eddie Scholl