Het dagje Wageningen tegen Jan Timman en consorten pakte dit keer goed uit. Twee jaar geleden ging de wedstrijd hopeloos verloren, maar toen waren we al gepromoveerd. Nu staan we ook bovenaan, maar Paul Keres weigert af te haken. Er moest dus gewoon gewonnen worden. Eelke de Boer speelde vooruit tegen Yochanan Afek. Hij moest winnen om kans te houden op een IM norm. Meer dan remise zat er echter niet in.  Zijn tijd komt nog wel. Het scoreverloop was ronduit prettig. Bonno Pel en Sipke Ernst wonnen als eerste. Met de remise van Erik Hoeksema stond er dus 3-1 op het bord voor de onzen. Erik was niet te spreken over zijn partij: “Speel je Lb5 en dan moet die een paar zetten later al weer terug naar e2. Dan heb je opeens zwart in plaats van wit..”. Tja, Hoeksema-logica. Invaller Thomas Slijper vond het allemaal prima en hield het ontstane eindspel gewoon remise. Niettemin heeft Erik natuurlijk gewoon een uitstekend seizoen met 7 uit 8.
Nick Maatman mocht het bord 1 opnemen tegen Jan Timman. Van veel ontzag is bij de huidige jeugd nauwelijks sprake en dat is misschien maar goed ook. Niettemin was dat ontzag er wel bij uw verslaggever, die natuurlijk niet voor niets geen KNSB speler is. Je ziet zwarte stukken op een natuurlijke manier op goede velden terecht komen en rustig door de stelling heen wandelen om het punt binnen te halen; 3-2. Zo moet het dus. Jan Werle en Jasper Geurink pakten de draad weer op en zetten de GC op 5-2. Julian Kramer bracht het beslissende punt en de dus beide matchpunten binnen. Na vier remises is de ban nu hopelijk gebroken. Simon Elgersma had een zware middag tegen Arjen van Herwaarden (zie zijn analyse in de gameviewer). De witte stukken op de f- en g-lijn waren oppermachtig en Simon kon een nederlaag niet meer vermijden. Iozefina Paulet zette tenslotte de eindstand op 7-3. Paul Keres won met dezelfde cijfers, zodat we in de laatste ronde nog aan de bak moeten. Tegenstander Purmerend is al zo goed als gedegradeerd. Hun enige kleine hoop zit in een ruime overwinning op ons, maar daar willen we uiteraard een stokje voor steken.

Zie ook het verslag in de lokale krant. Met natuurlijk een fraaie foto!

KORTE TERUGBLIK – door Erik Hoeksema

Nog even een korte terugblik op die cruciale wedstrijd tegen Paul Keres. Als team-oudste die in 1980 zijn debuut maakte in Groningen 1, als ervaren speler die in teamwedstrijden alles al gezien en meegemaakt heeft, als oude rot, gepokt en gemazeld, die zich nergens meer druk over maakt, begreep ik dat ik de aangewezen persoon moest zijn om leiding te geven aan al die jonge honden om me heen. Er was echter één klein probleempje: ik was zelf bloednerveus! En ik moest ook nog tegen Marijn Otte, groot geworden in de jeugdafdeling van Haren.
Een jaar of tien geleden heb ik hem een tijdje getraind. We speelden een korte oefentweekamp met verplichte opening, zodat Marijn – een bedeesde gymnasiumscholier en alom gezien als een groot talent – zich goed kon voorbereiden. Nou, de exacte uitslag weet ik niet meer maar de coach kreeg een gevoelig pak slaag…

En nu zaten we weer tegenover elkaar in deze do or die wedstrijd, de lezer zal begrijpen dat ik ondanks een ratingoverwicht van bijna 200 punten bepaald niet gerust was op een goede afloop. Met wit mikte ik op een klein plusje, maar Marijn dwong me met provocerend/dubieus spel tot een kansrijk pionoffer. En ja, toen moest ik wel. Even later ook nog een stukoffer, het kon allemaal niet op. Alleen de afronding liet ernstig te wensen over!

Erik Hoeksema – Marijn Otte

1.c4 c5 2.Pc3 Pc6 3.Pf3 Pf6 4.d4 cxd4 5.Pxd4 e6 6.g3 a6
Actiever is 6…Lb4 of 6…Db6.
7.Lg2 Dc7 8.0-0 Pa5?! DIAGRAM

Valt pion c4 aan, en op de natuurlijke dekkingszet volgt 8…d5 waarna wit niet op d5 mag slaan omdat dan het paard op c3 valt. Wit reageert met een bekend type pionoffer.
9.Lg5! Le7
Na slaan op c4 speelt wit 10.Tc1 en hij heeft dan een dreigend initiatief voor de pion.
10.Tc1 h6 11.Lf4! DIAGRAM

Na lang nadenken. Het alternatief was het veilige 11.Lxf6 Lxf6 12.Pe4 Le7 13.c5. Wit zal ongetwijfeld beter staan, maar veel is het niet.
11…e5
Neemt min of meer gedwongen de uitdaging aan. Na 11…d6 is de breekzet 12.c5! sterk. Het beste was misschien nog 11…Dd8, zo snel mogelijk weer gevolgd door Pa5-c6.
12.Pd5 Pxd5 13.cxd5 Db8 DIAGRAM

Hier was het solide 14.Ld2! goed voor groot voordeel, maar als aanvalsspeler voor één dag heb ik daar geen seconde naar gekeken. Wit staat prachtig na 14…exd4 15.Lxa5.
14.Pf5
Ook niet slecht, zwart staat onder zware druk. Maar hij wint wel een stuk!
14…exf4 15.Pxg7+?
Voor de hand liggend, maar veel sterker was eerst 16.Dd4!
15…Kf8 16.Dd4 DIAGRAM

Dreigt b4, dreigt Pe6+, het leek me helemaal uit. Zwarts volgende zet had ik totaal gemist.
16…f6!
Valt het paard op g7 aan, blokkeert de diagonaal van de witte dame en brengt Db8-e5 in de stelling.
17.Pf5 De5 DIAGRAM

Het laatste spannende moment. Met 18.d6!? Ld8 19.Dd3 kan wit er nu een echt stukoffer van maken. Het ziet er schitterend uit voor wit, maar gezien de belangen in deze wedstrijd vond ik dit toch een beetje te gek.
18.Dxe5 fe5 19.Pxe7 Kxe7 20.b4
met remise-aanbod. Wit wint zijn stuk terug, en na 20…Pc6 21.dxc6 dxc6 staat het eindspel ongeveer gelijk. Ik was zelfs een beetje bang dat mijn damevleugel kwetsbaar zou kunnen worden. 

De eerste partij die klaar was, en nu kon het grote wachten beginnen. Een paar observaties. Simon Elgersma verloor vrij geruisloos. Een kwetsbaar hangend pionnencentrum werd hem fataal. 

Heel belangrijk was de zwart-overwinning van Sipke Ernst op Hugo ten Hertog, de sterkste speler bij Paul Keres. Sipke speelde de opening en het vroege middenspel heel vlot, maar Ten Hertog dacht juist idioot lang na in deze manoeuvreerfase. Kostbare bedenktijd die hij later te kort kwam, toen het echt ingewikkeld werd. 

Aan het eerste bord leverde Sergei Tiviakov weer een modelpartij af in een Franse Tarrasch. Wat moet het toch heerlijk zijn om het spel echt te begrijpen!

 Bij Nick Maatman dacht ik eerst: “Nick Nick Nick, met dameruil bereik je toch helemaal niets in deze variant, dat weet toch iedereen.” Misschien begrijpt Nick er meer van dan ik, dat kan ik niet helemaal uitsluiten. Even later zag ik hem een kansrijk kwaliteitsoffer brengen, gevolgd door onverbiddelijk opmarcherende vrijpionnen. Heel energiek gespeeld!

Bij deze drie overwinningen bleef, maar het was genoeg. Jasper Geurink ging ten onder in een moeilijke Koningsindiër, maar de rest hield de poort vakkundig gesloten. Vooral de knappe remise van Eelke de Boer tegen IM Xander Wemmers was van groot belang – al schrijf ik dit zonder te weten hoe het na de veertigste zet precies verder ging…