GC1

website van ons 1e team

Maurice Schippers

Zuid-Limburg 1 – GC1

door: Maurice Schippers

Na onze miraculeuze handhaving vorig jaar waren we erop gebrand beter uit de startblokken te komen. Niet meer de eerste zes verliezen, maar zouden we ook de eerste zes wedstrijden kunnen winnen?

Waarom niet? Waar een wil is, is een weg. Die weg die komt uit Duitsland en heet de Lubbe-Carlstedt-Kollars-Strasse. Met onder andere deze drie toppers in onze gelederen maakten wij het verschil in de wedstrijd Zuid-Limburg 1 – GC1.
Doordat vele van ons niet konden, werd besloten twee borden vooruit te spelen. Dat kwam hen denk ik ook goed uit want Siem van Dael speelt momenteel een toernooi in Slovenië. Daar versloeg hij in de eerste ronde de nummer één van de plaatsingslijst, in een spetterende koningsindisch. Tegen Joost Wempe ging het aanvankelijk minder goed: er werd een Fransoos gespeeld, veel zetten theorie, en volgens mij kwam Joost uiteindelijk iets beter te staan. Vervolgens ontstond er een rommelige stelling waarbij Joost helaas een goede stelling wegblunderde. Het eerste punt was voor ZL. Het tweede vooruitgespeelde bord ging tussen Sipke en IM Christian Braun. Deze partij was zeer waarschijnlijk reuze interessant, maar helaas heb ik daar niks van meegekregen, enkel het resultaat: remise.

Kortom, we stonden achter. 1,5 – 0,5. Zou het weer gaan gebeuren? ZL heeft op papier namelijk een best sterk team met heel veel spelers zo halverwege de 2300. Ik had er desalniettemin een goed gevoel over. We speelden, vanwege de grote afstand, in het Denksportcentrum in Apeldoorn. Zoals gebruikelijk was het er koud. Steenkoud. Ik had een dikke trui aan (met capuchon!), sjaal om, handschoenen aan, snowboots, oorwarmers, jas, wollen sokken maar warm was het niet. Ik overdrijf natuurlijk een beetje: ik had helemaal geen wollen sokken. Desalniettemin kreeg ik het wel vrij snel warm van mijn stelling: een gezonde goede structuur, tegenstander die geen plan leek te hebben en ik wist precies wat ik moest doen. Het grappige was dat mijn tegenstander zichzelf vorig seizoen 8 keer zwart had gegeven, dus de kans dat hij nu weer zwart zou spelen was vrij groot. Ik had die ochtend een variant uitgekozen om te bekijken en kende het redelijk goed. Dit resulteerde in een soepele overwinning, dat is ook wel eens een keer lekker! 1,5 – 1,5
Naast mij op bord 10 speelde Anna Warakomska. Onze topper die vorig seizoen van manlief ook 7 keer zwart heeft gekregen. Tradities zijn er om in stand te houden, toch? Anna is zo solid met zwart en dit keer toverde ze een Kann op het bord. De tegenstander leek zich geen raad te weten en stond uit de opening, althans optisch, niet best. Hij had een gebroken pionnenstructuur, een loper die meer als pion fungeerde. Kortom: ik was blij! Het werd langzaamaan toch een beetje chaotisch, wit kreeg wat spel en Anna besloot tot een wild stukoffer. Misschien niet correct (lees: absoluut niet correct) maar weerleg het maar eens! Nou ja, dat deed de tegenstander keurig en in een must-win situatie bood ie pardoes remise aan. Hierbij moet worden gezegd dat Anna inmiddels drie pionnetjes had gesnoept en remise mij de meest logische uitslag leek, maar als ik wit was, had ik het nog wel even doorgespeeld. 2-2
Op bord 3 zat onze sterkste speler: Dmitrij Kollars. Een nieuw lid die samen met zijn vrienden, Jonathan Carlstedt en Nikolas Lubbe, ons uit de brand kwam helpen. Heerlijk zulke spelers. Je geeft ze wit, ze pakken een gezonde stelling, gaan een beetje rondschuiven, beetje dreigen, initiatief houden, beter eindspelletje, en remise. Wat? Ja, serieus. De zwartspeler (ik feliciteerde hem na afloop met zijn resultaat) verdedigde ijzersterk en bleek ook nog eens over een grote dosis geluk te beschikken. Hij leek mat te gaan, maar met zijn h5 maakte hij genoeg ruimte voor zijn koning terwijl hij aan de andere kant eeuwig schaak dreigde! Oeps, dat hadden wij niet voorzien. Dmitrij ook niet. Remise gegeven. 2,5-2,5

Geen man overboord, we hebben nog drie (!) Duitsers te bespreken. Nog even daarover, we speelden met 8 borden en we hadden vier Duitsers in ons team. Een Poolse. En drie Nederlanders. We hebben als team besloten Duits als voertaal in te voeren. Of Pools, maar dat schijnt nogal moeilijk te leren te zijn. Terug naar de overige Duitse sterren. Jonathan Carlstedt mocht met zwart op bord 4 aantreden tegen GM Daniel Hausrath, hun sterkste speler. Ik snapte niet veel van de opening. 1.Pf3 d5. So far so good. Maar toen ik een paar zetten later terugwam stond er een zwart paard op c6 en had Jonathan zijn a-toren ‘geactiveerd’ door a5 te spelen en een rooklift eruit te persen naar a6. Ik kon een glimlach niet onderdrukken: heerlijk creatief. Het nadeel was dat die toren de hele partij op a6 bleef staan en na een afwikkeling, die eindigde met De2, bleken er ineens 2 stukken te hangen: een loper op e5 en, jawel dames en heren, een toren op a6. 3,5 – 2,5
Nikolas Lubbe speelde op bord 5 met wit tegen Michael Buscher. Ondanks het flinke ratingoverwicht vond ik zwart heerlijk staan. Hij had mooie centrumpionnen en besloot ze naar voren te pushen, kreeg er een penning op het witte paard bij en Nikolas besloot om er een grote chaos van te maken waarin hij een toren achter stond maar zijn stukken wel erg dreigend waren. Objectief was het verloren bleek later uit de analyse, maar ja, in zo’n chaos is het extreem moeilijk om kalm te blijven en vaak zie je dat de lager gerate speler toch een fout maakt. Dit gebeurde hier ook: 3,5 – 3,5

De laatste Duitsers speelt al een aantal jaren voor ons: Julian Kramer. Julian is een heerlijke speler om in je team te hebben, hij verliest namelijk zelden. Tegen ‘betere’ spelers haalt ie vaak een halfje of snoept zelfs een heel punt en tegen een ‘zwakkere’ is het bijna altijd een zekerheidje voor een punt. Zeker met wit. Hij mocht gisteren aantreden tegen Ivo Wantola en er kwam een creatieve opening op het bord waarin Ivo heel snel speelde. Julian bleef rustig en kalm nadenken maar was zichtbaar onder de indruk van zijn tegenstanders spel. Uiteindelijk wist Julian het mooi af te wikkelen naar een eindspel waarin hij een vrije a-pion had en die werd met hoge precisie uiteindelijk gepromoveerd! Klasse! 3,5 – 4,5
Nick Maatman had het duidelijk zwaarder tegen Ruud van Meegen. Opnieuw zag ik een bijzondere opening waarin Nick een pion leek te offeren. Na wat tactische verwikkelingen ging de storm liggen en het resulterende eindspel leek mij erg gunstig voor wit. Hij had namelijk een verbonden vrijpion en een sterk paard op c5. Nick had een achtergebleven pion op c6 maar daarentegen wel een actieve koning op d6. Ik vreesde dat wit dit urenlang uit ging melken, maar Ruud zag echter niet hoe hij vorderingen kon maken en bood Nick
remise aan. Dit werd dankbaar aangenomen. 4 – 5
Jonas Hilwerda speelde tegen Jonas. Hoewel ze dezelfde namen dragen, waren het twee uitersten. Hun Jonas, die niet alleen in verschijning groter was dan de onze, kwam met een energie achter het bord zitten alsof ie de wereld aankon. Hij gooide in een Grünfeld zijn h pion woest naar voren om vervolgens de lopers te ruilen op h6. Hij heeft denk ik maar één ding gedacht tijdens zijn partij: mat mat mat mat mat mat. Moet mat. Nadat hij zijn toren triomfantelijk naar h1 had teruggetrokken om plaats te maken voor een dodelijk Dh6, ging hij eens breed zitten met zijn armen over elkaar gevouwen. Onze Jonas trok zich van de hele show niets aan, bleef ijzig kalm en dirigeerde zijn stukken naar de juiste velden om de veel te vroege aanval af te slaan. Een schaakje hier, een pionnetje daar en ineens stond er een stelling op het bord met 2 pluspionnen. Hun Jonas was niet zo energiek meer (hij schudde enkel nog heftig met zijn hoofd!) en onze Jonas blaakte van vertrouwen en bleef rustig nadenken en schoof het gedecideerd uit. Een hele lekkere overwinning. 4-6

Ik heb het niet in een volgorde geschreven, Jonas was dus niet helaas het winnende punt. Die kwamen van de gezamenlijke remises van Anna en Nick. Het stond 2,5 – 4,5 met nog drie borden aan de gang: Anna, Nick en Dmitrij. Op 2 borden stonden we dus slechter en Dmitrij leek ook geen winstkansen meer. Ik dacht dat we wel 1 puntje zouden halen, maar dat werd er dus een halve meer. Een goed begin van de competitie. Ik kan mij niet heugen wanneer GC de eerste ronde voor het laatst heeft weten te winnen! Hulde!

Volgende week staat de tweede wedstrijd van het seizoen op de agenda tegen titelkandidaat LSG. Deze wordt vooruitgespeeld vanwege de Europese clubkampioenschappen waar LSG aan meedoet. Ik heb er zin in!

Zuid Limburg 2308Groninger Combinatie 23784-6
1 – (z) 2431 Christian Braun(w) 2532 Sipke Ernst0,5-0,5
2 – 2305 Siem van Dael2312 Joost Wempe1 – 0
3 – 2357 Lennert Lenaerts2627 Dmitrij Kollars0,5-0,5
4 – 2486 Daniel Hausrath2433 Jonathan Carlstedt1-0
5 – 2342 Michael Buscher2479 Nikolas Lubbe0-1
6 – 2263 Ruud van Meegen2328 Nick Maatman0,5-0,5
7 – 2353 Ivo Wantola2424 Julian Kramer0-1
8 – 2238 Jonash Gallasch2255 Jonas Hilwerda0-1
9 – 2193 Fabian Miesen2204 Maurice Schippers0-1
10 – 2109 Borna Mohammadi Nia2185 Anna Warakomska0,5-0,5

We mogen weer

door: Maurice Schippers

Wat enthousiast was ik dat we weer mochten schaken. Na bijna twee maand geen stukken aangeraakt te hebben, mochten we eindelijk weer los. Wát héérlijk. En dan ook nog meteen tegen topteam Apeldoorn. Leuk affiche. Ik kon echt niet wachten. Het kan zijn dat ik iets te naïef geweest ben. De ene afmelding na de andere druppelde de GC-app binnen. Corona hier, vakantie daar, ziekte elders: het hield niet op. In een 75 tellende mailwisseling met de captains van het tweede en derde team werd één ding duidelijk: het zou een hels karwei om alle borden gevuld te krijgen. Om het nog erger te maken had GC haar eigen Sébastien Haller-momentje: geen kruisje bij de naam Jorden van Foreest. Met het schaamrood op de kaken moest ik de winnaar van Tata-Steel 2021 vertellen dat hij helaas niet kon spelen omdat hij (nog) geen lid is van GC. De klus leek inmiddels onmogelijk. Maar dat woord staat niet in mijn woordenboek. Zoals mijn oma altijd zei: ‘wil ik niet ligt op het kerkhof en kan ik niet ligt ernaast’. Een andere wijsheid van haar hield mij op de been: ‘gewoon doorgaan’.

We moesten outside-the-box denken: alle ‘logische’ invallers waren niet beschikbaar. Dus besloot ik op mijn broerlief eens lief aan te kijken. Hij was dit seizoen voor het eerst sinds 12 jaar weer lid geworden van een club en was in zijn jeugdige jaren absoluut een talent! Maar ja, hij had al 12 jaar geen klassieke partij gespeeld. ‘Nou, vooruit als het écht niet anders kan’ was de niet al te enthousiaste reactie van Philippe. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht: zou het dan toch mogelijk zijn om tien borden gevuld te krijgen? Daarnaast hadden we Fons van Hamond en Bart Beijer bereid gevonden om hun geluk in de Meesterklasse te beproeven. We waren zo waar compleet!

Vrijdagavond rond de klok van 21.00 uur in Almelo. Ik had net tevreden een biertje op toen Erik Hoeksema mij appt: ‘Maurice, sorry, ik kan morgen niet spelen, corona-gerelateerd.’  Hoe was dit nou mogelijk? Zouden we dan écht een bord moeten leeg laten? Op zaterdagochtend 09.30 (drie kwartier voordat de trein richting Apeldoorn zou vertrekken) diende de laatste broodnodige invaller zich aan: Alef Boer. Dit werd mede mogelijk gemaakt doordat GC2 en GC3 in overleg met de tegenstanders hadden besloten om op minder borden te spelen. We hadden maar liefst vier invallers en een duizelingwekkende gemiddelde rating van 2117. Als teamleider was ik al lang tevreden dat ik überhaupt tien mensen gevonden had en zodoende arriveerde er rond 12.30 bij het Denksportcentrum Noord in Apeldoorn een prachtige mix van mensen: drie leden van de Schippers familie, twee oud-captains van het eerste, een broodschaker, twee talenten en twee invallers die graag met de zwarte stukken spelen. Eentje ging zelfs zover dat hij zei: ‘ik wil zwart, anders meld ik me af als lid van de club’. ‘U vraagt, wij draaien, meneer’ dacht ik. En zo kroop Fons van Hamond (1940) tegen IM Merijn van Delft (2393) achter het bord. Een draak van een pot. Letterlijk welteverstaan.  Een Draak uit het boekje: de Engelse aanval afslaan, dames ruilen en richting het eindspel manoeuvreren. Dit leek toch een remise te worden! De eerste stunt was dus grotendeels in de maak.

De eerste 5 borden in actie

Na twee uur gespeeld te hebben, liep ik eens langs de borden. Sipke Ernst (2530) op bord 1 met de witte stukken tegen Thomas Beerdsen (2510). Het zag er erg goed uit wat onze grootmeester liet zien: een breed centrum, mooie verdubbelde torens op de open f-lijn, dit leek veelbelovend! Op bord twee met de zwarte stukken zat Alef die tegen Tim Lammens heel snel afwikkelde naar een onprettig ogend eindspel. Met wat bloed, zweet en een heleboel tranen was dit mogelijk nog remise te keepen, dacht ik hoopvol. Op bord 3 zat ik zelf tegen Roeland Pruijssers en ik had na 2 uur een hele goede stelling opgebouwd. Op bord 4 zat Machteld (2175) met zwart tegen Stefan Kuipers (2469). De stelling leek prettig voor wit, maar oké, nog niet verloren. Ik telde mijn zegingen. Ik schuifelde naar bord 5: Jonas (2266) tegen Max (2603!). Ook hier leek het prettig voor GC: een goede voorbereiding van Jonas leverde hem een goede stelling op en bovenal veel meer tijd op de klok. Op bord 6 zat met (alweer voor de 5e keer dit seizoen) zwart Anna Warakomska (2289) tegen mijn goede vriend Nico Zwirs (2453). Ik snapte niet veel van de stelling, zoals wel vaker het geval is, maar vertrouwde erop dat Anna wist wat ze aan het doen was. So far so good. Op bord 7 zag ik Bart Beijer (1651) tegen Stefan Colijn (2308) aan het werk. En wat ik zag, beviel me uitstekend: Bart had het centrum, een mooie loper, een goede ontwikkeling en ik begon stiekem te hopen…zou hier het (bijna) onmogelijke mogelijk zijn?

Uiteraard moest ik nog langs een aantal borden maar ik had in ieder geval een goed gevoel. Zoals beschreven zat op bord 8 Fons met een prima Draak waar ik vertrouwen in had. Dan naar bord 9. Philippe Schippers. Zijn nationale rating staat op 1637 maar die is van 12 jaar geleden. Hij mocht aantreden tegen Sjef Rijnaarts, een sterke speler met 2350. Dit zou wat worden. Philippe had tijdens de treinreis zijn databundel leeg getrokken om, jawel, voor te bereiden! Met de openingsverkenner van Lichess had hij een strijdplan bedacht. En hij kreeg het zowaar op het bord. Ik moest glimlachen toen ik bij zijn bord stond: hij stond gelijkwaardig. Ik wist ook dat het moeilijkste gedeelte van de partij nog moest komen. Op bord 10 had Jasper Geurink (2267) tegen Arthur vd Oudeweetering (2250) een gelijkwaardige stelling. Het totaalplaatje zag er rond 15.00 uur veelbelovend uit, maar ik weet ook uit ervaring dat hoe later het wordt, hoe meer het ratingverschil zich laat gelden. Ik rekende mij dan ook nog zeker niet rijk. Terug naar het bord. Snel Schippers, je was alweer aan zet.

Inmiddels druppelden de eerste resultaten binnen. Op bord 1 had Sipke inderdaad overtuigend gewonnen en op bord 2 was het halfje binnengesleept na een, naar mijn mening, te vroeg aangenomen remiseaanbod van Tim. Wit had een prettig eindspel en Tim had Alef nog een aantal uur kunnen laten spartelen voor het halfje. We stonden dus zelfs voor. Inmiddels was er bij mij op het bord een razend scherpe stelling ontstaan waardoor ik niet heel veel meer meegekregen van de overige borden. 

Voor kerst heb ik het boek ‘Small Steps to Big Improvement’ van Sam Shankland gekregen. Het boek draait, zoals de titel doet vermoeden, om pionzetten. De les die je dient te leren luidt: ‘Wees voorzichtig met pionzetten want ze mogen niet meer terug en maken soms meer velden zwak dan je lief is.’ Ik gaf hier echter weinig gehoor aan: e4, e5, d4, c4, a4, g4 en f4, ze kwamen allemaal op het bord. Ik stond erg goed en had nóg een pionzet moeten spelen voor enorm groot voordeel: f5! Die pionzet zou de ontmanteling van de zwarte koningsstelling betekenen maar ik speelde hem niet en verloor niet veel later de controle. In tijdnood heb ik mogelijk nog wat gemist, maar hier neem ik mezelf niks kwalijk: Roeland schaakte op dat moment veel beter dan ik. M. Schippers – R. Pruijssers 0-1. Terug naar het boek van Shankland…!

Op het bord naast mij stond, zo leek het toch althans, een gelijke stelling tussen Machteld en Stefan. Misschien had zwart wat druk, maar nadat de dames waren geruild, leek het mij remise te worden. ‘Terug naar je eigen bord, Maurice, er is hier genoeg werk aan de winkel’. Voor mijn gevoel slecht twee tellen later keek ik weer naast mij (ik kon het niet laten) en ik schrok me een hoedje. Waar een moment geleden nog hetzelfde aantal stukken (beide een toren, aantal pionnen en 2 lichte stukken) stonden, was de stelling ineens verandert naar 3 pionnen voor wit tegen een loper en een pion voor Machteld. Machteld maakte een zeer zelfverzekerde indruk en het puntje werd keurig binnengehaald. Voor Stefan restte niets anders dan op te geven en Machteld een welverdiende boks te geven. Dat was een lekker resultaat! Ik had een dodelijke kruispenning gemist, blijkbaar!

Bart had uiteindelijk verloren na een spannende strijd en ook Jonas leek het lastig te hebben tegen Max. Niet veel later moest hij opgeven. Anna was eveneens in het nauw gedreven door de sublieme voorbereiding van haar tegenstander. Ze vocht als een Poolse adelaar maar het mocht helaas niet baten. Ze verloor na een interessant gevecht. Fons had dus het halfje binnen gesleept en Jasper op bord 10 sloeg, zo werd mij later verteld, een remiseaanbod af. Misschien voelde hij druk om te winnen met vier invallers maar aan de invallers lag het zeker niet! Hij verloor uiteindelijk jammer genoeg en zo rest mij enkel nog de partij van mijn broertje te bespreken.

Na een gesloten Siciliaan nam Philippe het initiatief en had een lekker centrum met d4, e4 en f4. Hij speelde heel geconcentreerd en Sjef begon steeds meer te zweten. Philippe miste her en der een kansje om groot voordeel te halen en wikkelde af naar een remise-achtig eindspel. Ik kwam kijken en was vervuld van trots: hij zou dit zeker weten remise maken.

Philippe Schippers: geweldig debuut!
Philippe Schippers: geweldig debuut!

Al met al een memorabele dag die uiteindelijk jammer genoeg verloren ging met 6,3 – 3,5. Met een gemiddeld ratingverschil van 300 punten was dit een niet eens zo slecht resultaat. GC heeft haar huid duur verkocht en zelfs een aantal mooie persoonlijke succesjes geboekt. Niet genoeg voor de winst, maar in alle eerlijkheid had ik daar geen enkel moment echt op gerekend. Desalniettemin kijk ik met trots terug op deze dag die we ondanks alle corona-perikelen goed zijn doorgekomen!

Gedetailleerde uitslagen
Naspelen met engine kan op onze lichess-pagina

Onze sponsors