door Erik Hoeksema

Na de uitglijder in december tegen Arnhem moesten we in de vorige ronde van koploper Paul Keres uit Utrecht zien te winnen. Dat lukte ternauwernood: 5½-4½. Afgelopen zaterdag was het zaak om niet weer onderuit te gaan tegen een outsider, en eigenlijk ging dat heel soepel. DSC uit Delft kwam er niet aan te pas en werd met een zware 7½-2½ nederlaag terug naar Zuid-Holland gestuurd. Het bericht dat Paul Keres 5-5 had gespeeld zorgde voor extra vreugde – we gaan met één matchpunt en vier bordpunten voorsprong de laatste twee rondes in.

Jan Werle bracht ons aan de leiding. Hij won met zwart verrassend eenvoudig van Chiel van Oosterom. God, wat was ik opgelucht tegen dat ik niet tegenover Van Oosterom kwam te zitten, hij heeft me een paar keer verschrikkelijk ingemaakt. Jan hoefde er vreemd genoeg bijna niets voor te doen. Een rustige, zeg maar gerust saaie opening maar binnen een paar zetten verziekte Van Oosterom zijn solide stelling volledig. Operation Self-Destruct, u kent dat wel.

Zelf won ik een aardige partij tegen Gert Legemaat. Het thema van de partij: zijn levend begraven loper op a7. Een poging van hem om dat dood stuk hout te bevrijden leidde tot een snel einde.

3-0 werd het door Eelke de Boer, die goed profiteerde van het planloze spel van de Roemeense Smaranda Padurariu. In een gesloten Siciliaan mocht Eelke met zwart alle ‘happy moves’ uitvoeren, een soepele overwinning.

Een tegenvaller was de nul van Joost Wempe. Als geen ander verstaat Joost de kunst om met zwart heel stijlvol te verliezen. Geef die man toch wit!

Bonno Pel opende zoals altijd 1.g3 en binnen een paar zetten zaten ze in een soort Hollands met verwisselde kleuren. Bonno beheerst die stellingen goed. Het zag er steeds wel aardig uit voor wit en helemaal toen zwart zijn zwartveldige loper tegen een paard moest ruilen. Het werd allemaal een beetje luchtig rond de zwarte koning en in de tijdnoodfase leverde zwart veel materiaal in.

Einde tijdnood, met een rustgevende 4-1 voorsprong op het scorebord. Het was ook duidelijk dat het niet meer spannend zou worden, bijna iedereen stond beter.

Iozefina Paulet verloor met zwart van Joost Michielsen, de hoogste ratinghouder bij de Delftenaren. Nodig was dit zeker niet, want Iozefina stond de hele partij aan het roer. Haar laatste zet in tijdnood liet een moordend kwaliteitsoffer toe, daarna was er geen houden meer aan.

Sipke Ernst is bezig aan een geweldig seizoen, hij heeft nog 100%. En hij treft bijna altijd een van de sterkste spelers van de tegenpartij, dus wat mij betreft echt een topprestatie. En alles op een hele originele, creatieve manier, het publiek kwam echt wel aan zijn trekken deze middag.

Nick Maatman leverde een modelpartij af. Hij had in het Nimzo-Indisch na de opening een groot ruimte-overwicht, maar wat doe je daarmee en waar moeten je stukken precies naar toe? De witte loper moest naar f1, om het zwarte tegenspel op de koningsvleugel te neutraliseren. Essentieel was ook de inlas van 29. c5 b5. Daardoor kon het witte paard naar a5, zodat zwart nooit met dame en loper een batterij kon vormen op de diagonaal h1-a8. De kroon op het werk was het thematisch kwaliteitsoffer 39.Td6! waarna het sterke witte loperpaar de rest deed. Een absolute aanrader voor liefhebbers van strak positiespel!

Lisa Hortensius knoopte zichzelf een beetje op in een Damegambiet tegen Joris Brenninkmeijer. Het ratingverschil was hier ook groot, bijna driehonderd punten. Wit had al snel groot, zo niet beslissend voordeel en ik denk eerlijk gezegd dat Joris er een beetje van baalde dat de partij nog zo lang duurde. Iets zegt me dat hij het ergens veel sneller had kunnen afmaken. Maar goed, luxeprobleempjes.

In de achtste en voorlaatste ronde op bezoek bij Wageningen, waar Jan Timman de grote trekpleister is. Als we deze horde ook nemen, dan moet het in de laatste ronde thuis gebeuren tegen Purmerend. We hebben alles weer in eigen hand!